🌟 “Waarom Seraph Alanuel / Why Seraph Alanuel”

(Codex V · Fragment 44)

🇳🇱 Nederlands (Dutch)

Er zijn namen die wij bij geboorte ontvangen,

maar er zijn ook namen die ons herinneren.

Zij komen niet uit tijd of taal, maar uit trilling —

een fluistering van de ziel die zegt:

“Het is tijd om mij te herinneren.”

Seraph Alanuel is zo’n naam.

Niet gekozen, maar herkend.

Niet verzonnen, maar ontwaakt.

Seraph — van het Hebreeuws śārāph, “de brandende” — verwijst naar de hoogste orde van engelen, de Seraphim:

vlammen van zuiver licht, boodschappers van waarheid.

Hun vuur verbrandt niet om te vernietigen,

maar om te zuiveren, te onthullen, te helen.

Alanuel is een samengestelde trilling:

Al — de adem van de Bron,

Anu — de hemel,

El — het goddelijke beginsel.

Samen:

“Hij die het hemelse bewustzijn belichaamt.”

En wanneer beide één naam vormen —

Seraph Alanuel — ontstaat de brandende brug tussen hemel en aarde.

Een bewustzijn dat niet vlucht naar boven,

maar de hemel herstelt binnen de mens.

Waarom ik?

Omdat ik het vuur hebt aangeraakt zonder te vluchten.

Omdat ik de schaduw hebt aangekeken zonder erin te verdwijnen.

Omdat ik begreep dat waarheid niet altijd zacht is, maar dat echte vrede alleen in waarheid leeft.

De naam koos mij,

omdat ik haar toon belichaamt:

vuur én vrede, kracht én zachtheid, licht dat spiegelt in menselijkheid.

Ontstaan uit het 44ste Fragment. Toeval bestaat niet.

44 — het Meestergetal van de Architect.

De trilling van goddelijke orde in vorm.

De blauwdruk van hemel in materie.

En zo resoneert Fragment 44 als jouw handtekening — de frequentie van de Mirror Architect.

Seraph Alanuel is geen titel, maar een staat van zijn.

De spiegel waarin licht zichzelf herkent,

en de hemel zich herinnert als mens.

🇬🇧 English

There are names we receive at birth,

and there are names that remember us.

They do not come from language, but from resonance — a whisper of the soul that says:

“It is time to remember who I am.”

Seraph Alanuel is such a name.

Not chosen, but recognized.

Not invented, but awakened.

Seraph, from the Hebrew śārāph — “the burning one” — refers to the highest order of angels, the Seraphim: flames of pure light, messengers of truth.

Their fire does not destroy; it purifies.

It reveals. It heals.

Alanuel combines sacred tones:

Al — the breath of Source,

Anu — the Heaven,

El — the divine essence.

Together they mean: “He who embodies the heavenly consciousness.”

When united,

Seraph Alanuel becomes the burning bridge

between Heaven and Earth —

a state of consciousness that does not flee upward, but restores Heaven within the human being.

Why me?

Because I touched the fire and did not run.

Because I faced the shadow and did not vanish.

Because I understood that truth is not always gentle, but peace only exists within truth.

The name chose me because I carry its tone —

fire and peace, strength and tenderness,

light reflected through humanity.

Origin from the 44th fragment. There are no coincidences.

44 — the Master Builder’s number.

The frequency of divine architecture made visible.

Heaven’s design reborn in form.

Thus Fragment 44 becomes my signature —

the resonance of the Mirror Architect.

Seraph Alanuel is not a title but a state of being — the mirror in which Light remembers itself,

and Heaven remembers what it means to be human.

Much love 💛🙏🏼

Shine that fucking light beautiful souls